Scheidsrechter Martijn
LSC JO17-2 tegen Terschelling JO17-2. Langs de lijn werd door een jonge, bezorgde toeschouwer gevraagd: “waar is de scheids, papa?” “Dat is die jongen in het zwart”, reageerde papa. De reactie was veelzeggend: “waar?” Viel scheidsrechter (en LSC 4-speler) Martijn Graafsma niet op met zijn donkere tenue? Of was dit zo’n goede scheidsrechter die niet opviel omdat hij de wedstrijd niet beïnvloedde? Wellicht dan toch het eerste.
Getooid in een zwart shirt en zwart SWZ-broekje (“Onpartijdigheid laten zien.”) was Martijn tijdens deze seizoensouverture bepalend. Vanaf de middenlijn nam hij de wedstrijd waar en verspilde hij gematigd energie aan lopen en blazen. Toch had Martijn de puberende voetballers van beide partijen aardig onder controle.
Hoewel LSC een stuk sterker was en dat al snel in de score wist uit te drukken, liet scheidsrechter Martijn zich toch even zien. Bij een schot van Terschelling werd hands gemaakt door een LSC’er. Het schot ging er wel gewoon in. Maar ja, de fluit van scheidsrechter Martijn had al geklonken. Zijn hand wees naar de stip. Scheidsrechter Martijn maakte zijn excuses aan de eilanders, maar bleef terecht bij zijn beslissing.
Vervolgens ging de penalty mis; de scheids kreeg het spontaan benauwd. De rebound ging er wel in; de scheids zweette nog na.
Dat was niet de enige penalty die clubscheids Martijn zou geven. In de tweede helft kreeg ook LSC een penalty. Deze was overduidelijk en bleek dus wederom een uitstekende beslissing van de gewezen arbiter.
Toch ontaarde er nog een klein opstootje na een stevige charge op een LSC-speler. Het duwen tussen wat jongens werd van een afstandje gade geslagen door Martijn. Het loste zichzelf op. Goed gezien dus. Wel gaf Martijn een rode kaart voor de stevige charge.
Overigens laste scheidsrechter Martijn in de tweede helft een drinkpauze in. Het verbaasde geenszins dat degene die het meest gretig naar een bidon greep, de scheids zelf was.
De wedstrijd eindigde in een 5-1 overwinning voor LSC. Scheidsrechter Martijn had zijn stempel gedrukt.
Na afloop reageerde een teleurgestelde speler van Terschelling op de vraag wat hij van de scheidsrechter vond als volgt: “Echt een *minne vent.” Deze speler van Terschelling, en tevens klasgenoot van Albert Jan van de Belt, sprak waarschijnlijk uit emotie.
*’minne vent’ is de nette verwoording van wat er gezegd werd.