Old Soldiers in de Wâlden naar winst dankzij………….
Ja dankzij wie? Dankzij het collectief? Dankzij de coach die de poppetjes neerzet? Dankzij de ervaren routinier die de lijnen uitzette? Of toch dankzij die ene wondergoal?
We nemen u mee naar een DDR-achtige omgeving waar de mannen van Dizij in alle vroegte afgelopen zondag moesten aantreden tegen vv De Walden in Damwâld.
Hadden we al het dilemma van de in de nacht van zaterdag op zondag intredende wintertijd, er is altijd wel iemand die daar mee de mist ingaat, bleek er nog een ander dilemma te spelen… Naast vv de Wâlden in Damwâld, bleek er ook een vv de Walde in Elahuizen te zijn, en om zeker te zijn dat we naar de goede vereniging zouden vertrekken hebben we enkele ervaringsdeskundigen om advies gevraagd.
De oplossing bleek even simpel als logisch, omdat er in de naam vv de Walde geen N zit en in zaterdag ook niet, spelen zij op zaterdag! De N komt weer terug bij vv de Wâlden, en dus spelen zij op zoNdag.
Eén van die deskundigen was ook onze Gert Koolmoes, Gert heeft jaren op zaterdag gevoetbald en wist bovenstaande dus feilloos. Gert die behoefte had om de boel op zondagochtend eens flink wakker te schudden in de groepsapp gaf aan dat hij in Elahuizen stond en zich afvroeg waarom hij niemand van ons zag….
Er gingen nogal wat medespelers met boter en suiker erin, waarna Gert een foto plaatste dat hij heerlijk thuis aan de koffie zat en ons succes wenste in Damwâld!
Met een selectie van 16 man arriveerden we mooi op tijd in de Walden, waar rust en ruimte nog volop aanwezig zijn, evenals de eerder genoemde DDR-achtige omgeving.
Coach Dizij stuurde de volgende 11 namen het veld in: Libbe in de Goal, centrale duo René en Gerrit en de backs JP en Henk. Het middenveld bestond uit de centrale man Arnold en de kanthalven Johan en Ilan. Voorin stonden Hugo Evert en Jeroen om de broodnodige doelpunten te maken. We begonnen scherp en goed aan de wedstrijd, wat resulteerde in enkele goede kansen maar nog geen openingstreffer. Die kwam wel na een goede combi tussen Arnold en Ilan, waarna Arnold de verdiende 0-1 maakte. We creëerden nog enkele goede kansen maar die werden vakkundig om zeep geholpen, waaronder de kans van de voor Ilan ingevallen Dennis, zijn bal zoeken ze nog steeds!
En zoals zo vaak gaat de bal er aan de andere kant wel in….. 1-1 was ook gelijk de ruststand.
In de rust wisselde coach Dizij de beide backs, voor hen kwamen Senne en good old Rik Timmerarends die de positie centraal achterin overnam van de naar de back verkassende René.
Voorin gingen we op het twee spitsensysteem over met Dennis en Hugo waardoor David met zijn snelheid achter de spitsen kwam te spelen.
Dat we even moeite hadden om dit systeem onder de knie te krijgen bleek al snel want door geklungel achterin veroorzaakte René een penalty. Deze werd door de tegenstander feilloos binnen geschoten en zo stonden we dus 2-1 achter (want we speelden uit). Al snel wisten we weer wat druk naar voren te creëren en maakte Hugo ook de 2-2.
Lang konden we hier niet van genieten want door een misverstand tussen Arnold en Gerrit werd met een mooie lob over onze keeper hard afgestraft en keken we weer tegen een achterstand aan. Evert had inmiddels licht geblesseerd het veld verlaten en Ilan was weer het veld in gekomen op de linkshalf.
Mede dankzij een erg goed invallende Rik (hij strooide met heerlijke passjes en was niet van de bal te krijgen) kregen we weer het heft in handen maar nog steeds tegen een 3-2 achterstand aankijkend.
Dat veranderde doordat René zijn eerdere fout goed maakte en een heerlijke diepe bal op Ilan gaf, deze liep richting de goal en haalde rand strafschop gebied hard uit met links en de bal belandde in de rechterwinkelhaak buiten het bereik van de ‘zooo’ roepende keeper. Ilan, uiteraard helemaal door het dolle heen wist van gekkigheid niet hoe hij het had en ging al juichend met het rechter vingertje omhoog naar zijn teamgenoten. Rik was de eerste die hij opzocht, want Ilan dacht dat de bal van Rik kwam… pas onder de douche bleek de bal van de snor afkomstig te zijn.
Dat deze goal meer losmaakte bij de Old Soldiers was wel duidelijk, een goede aanval over rechts opgezet door David werd binnen gewerkt door Hugo die dan ook de verdiende 3-4 aan liet tekenen.
Ondanks nog een paar hachelijke momenten voor de goal van Libbe floot de prima leidende scheidsrechter eindelijk af en konden we met een overwinning richting de kleedkamer!
De doorgaans al vrij drukke Ilan was natuurlijk door zijn goal nog drukker dan anders en had het hoogste woord in de kleedkamer en vertelde aan iedereen die het wilde (en trouwens ook die het niet wilde) horen hoe het allemaal gegaan was! Er wordt nog overlegd of Ilan niet gewoon moet stoppen met voetballen.
Komende zondag spelen de mannen van Dizij een stadsderby tegen SWZ Sneek, een oude bekende die we de laatste jaren al regelmatig treffen. Vorig jaar zijn we door deze mannen thuis kansloos afgedroogd maar alles is anders nu en misschien dat de punten dit keer op de Leeuwarderweg kunnen blijven.