LSC 5 verslaat Blauwhuis
Blauwhuis 2 – LSC 1890 5: 2-3
We lezen woensdagavond 15 april; de wedstrijdsecretaris ontvangt een telefoontje uit het dorp van de beruchte maar vervlogen dakkapel. Zoals vele zondagen, lukt het de mannen uit Blauwhuis niet om op zondag genoeg man op de been te krijgen. Iets met een wielerronde… Hierdoor werd er door Jorrit en Iwan snel geschakeld met het team om te kijken of de wedstrijd dan niet op vrijdagavond gespeeld kon worden. Gelukkig waren de heren van het vijfde redelijk scherp deze avond en kwamen we al snel tot de conclusie dat het toch wel mogelijk moest zijn om genoeg man op de been te krijgen.
Leider Bax is direct over gegaan tot het aanzeggen van de spelers. Al snel bleken we geen keeper te hebben voor deze avond en verder waren er nog kleine vraagtekens bij o.a. Zijsveld, de Boer, Serra en Gerlsma. Waardoor Bax besloot het zekere voor het onzekere te nemen en LSC legende Rutger Kuipers op te roepen voor deze wedstrijd.
Vrijdag bleek al snel dat iedereen toch aanwezig zou zijn en dat we met genoeg spelers de korte reis naar Blauwhuis konden gaan maken. Eenmaal aangekomen kwamen we al snel tot de conclusie dat het een mooie avond was voor voetbal. Het knollenveld van Blauwhuis en de laaghangende zon waren op dat moment nog niet op waarde geschat, waarover later meer.
De vorige wedstrijd tegen Blauwhuis, was de wedstrijd van de gemiste kansen. We hadden er zeker 12 moeten maken toen, wat er in resulteerde dat de mannen van het vijfde toch met een zeker zelfvertrouwen deze wedstrijd tegemoet zagen. Natuurlijk zegt een oud Chinees gezegde dan dat de ene wedstrijd de andere niet is. Maar dat zou achteraf pas blijken. Verder traden de mannen uit Blauwhuis ook aan in een iets andere samenstelling dan de heenwedstrijd, met enkele spelers van het eerste binnen de gelederen. Dit mocht de pret natuurlijk niet drukken, het verwachtingspatroon bleef hoog.
Na hoog overleg tussen de leider en de captain kwam er een avontuurlijke opstelling uit de hoge hoed getoverd. Blauwhuis zou met twee spitsen gaan spelen (net als de vorige keer) dus zouden wij aantreden in een strategische 3-4-3 formatie. De basis zag er als volgt uit: Serra (op ‘e kooi), Hoekstra, Ferket, Zijsveld, Dijkstra, Gerlsma, Kuipers, Hoogenkamp, Brouwer, Bax en Winsser.
Nadat de captain zijn eerste duel eindelijk eens gewonnen had werd er voor gekozen om de eerste helft tegen de zon in te spelen. Slechte keuze…
De mannen in het blauw begonnen voortvarend aan de wedstrijd door snel druk te zetten en de tegenstander vast te zetten op de eigen helft. Dit deden ze overigens zonder zelf in balbezit de blauhusters echt pijn te doen. Er lagen ruimtes om te voetballen op de zijkanten, echter werden deze niet goed benut door LSC. Hiervoor waren meerdere redenen aan te wijzen, waarvan 1 was dat vanwege de laaghangende zon de jongens op links letterlijk niet gezien werden. LSC probeerde wel te voetballen, maar kon de muur van Blauwhuis niet slopen het eerste kwartier. Blauwhuis was niet 1 keer in de buurt van keeper Serra geweest, totdat Hoogenkamp de bal knullig verspeelde op de middenlijn en de spits van Blauwhuis hiermee de gelegenheid gaf om in 1 keer door te lopen op Serra. De Blauhuster verzaakte niet oog in oog met de keeper en tekende zo de 0-1 aan.
De rest van de eerste helft bleef LSC doorploeteren op het slechte veld. Regelmatig stuiterden ballen vreemd weg en werd het er door die laaghangende zon niet veel makkelijker op om het gewenste spel te spelen. Desondanks kwamen er toch kleine kansjes voor o.a. Bax en Kuipers, die met iets meer fortuin tot doelpunt gepromoveerd hadden kunnen worden. Gelukkig voor de blauwhemden kreeg vlak voor de rust Gerlsma de bal op links (dat zag overigens niemand), die vervolgens besloot om het maar eens wat opportunistisch te proberen en zo vier man uitspeelde en de bal onberispelijk in de verre hoek schoot. Met deze 1-1 werd dan ook de kleedkamer opgezocht. LSC was duidelijk beter. De eigen defensie was verder niet in de problemen geweest, alleen moest er in de tweede helft wel wat meer gebeuren in balbezit.
De coach had besloten de tweede helft met een andere personele invulling te beginnen. De Boer kwam voor Hoogenkamp, De Brock voor Brouwer (die de handschoenen van Serra overnam) en van Maasakker kwam voor Bax. Deze wijzigingen leidden niet perse tot veel beter veldspel, maar wel tot meer gevaarlijke situaties. Duidelijk was in ieder geval dat er met de snelheid van de Brock in de tandem met Gerlsma wat meer gevaar van links kwam. Misschien lag dit ook aan het feit dat Gerlsma ineens gezien werd door zijn medespelers, maar dat laten we in het midden. Na wat speldenprikjes, kwam er dan al snel in de tweede helft een goede aanval over rechts die dwars door de defensie van Blauwhuis sneed. Kuipers, die goed meegelopen was, kon de bal aan het einde van de aanval simpel in het lege doel schuiven! 1-2 en dus het signaal om door te drukken, echter lukte dit niet helemaal. Illustratief hierin was dat Dijkstra menig overvliegend schepsel de stuipen op het lijf jaagde met een bal die vanaf de rand 16 richting de goal had gemoeten…
In de tussentijd hield de defensie met Hoekstra, Ferket en Zijsveld de gelederen gesloten. Door het niet altijd consequent mee terug lopen van de middenvelders met hun man, was Zijsveld ook goed te horen in de coaching. Misschien waren de mannen van LSC 5 toch wat gemakzuchtig?!
Gelukkig duurde het niet lang voordat de zoveelste aanvalsgolf van LSC wel een keer goed uitpakte. De Brock, die sterk inviel, schoot de 1-3 binnen met links uit een scherpe hoek. Dit gegeven had tot rust moeten leiden binnen de ploeg van Bax, maar dat was helaas niet het geval. Met het weer inbrengen van Serra (die ook een band droeg) werd door de stuurlui aan wal al snel gezegd dat het vaak niet beter wordt met meerdere kapiteins op 1 schip. Helaas hadden deze het bij het rechte eind en werd LSC slordiger, wat overigens niet direct tot gevaar leidde. Tot de 80e minuut… Slecht uitverdedigen zorgde ervoor dat een Blauhuster aanvaller zomaar ineens alleen op mocht duiken voor Brouwer. De uiterste poging van Serra om de bal met zijn rechter grote teen weg te werken was mislukt, waardoor de stand toch 2-3 werd.
Heel even keken de mannen van LSC elkaar aan zo van; dit gaat ons niet gebeuren! En dat gebeurde dan ook niet. De 2-4 was dichterbij dan de 3-3 en de pot ‘zomeravondvoetbal’ werd dan ook zonder grote problemen beëindigt met een 2-3 stand. LSC 5 had gedaan wat het moest doen, maar ook niet veel meer dan dat. Volgende keer zal hert toch weer beter moeten.
Later dat weekend zou blijken dat de concurrenten om de bovenste plaatsen allebei verloren hadden, waardoor zelfs het kampioenschap ineens weer actueel word. Voorwaarde hiervoor is wel dat wij zelf eerst alles winnen (al moeilijk genoeg) en dat Akkrum volgende week Harlingen thuis verslaat. Misschien maar een par kratten bier naar Akkrum sturen.
De volgende wedstrijd is thuis tegen Mildam op 26-4 om 12.15.