LSC 1890 2 legt jeugdig VKW over de knie
LSC 1890 2 – VKW 2
Datum: zondag 29 maart 2015
Uitslag: 3-0
Bert Boddema 7
Jan Ligthart 7
Marcel de Vries 7,5
Steven van der Zee 7,5
Redmer Bax 7
Martijn van der Wal 7
Ivan Velds 7,5
Rob Veeken 6,5
Gijs Dijkstra 7
Jeroen Broeders 8
Sjoerd 6,5
Bert Bouma 6,5
Rik Reinsma 6,5
Mart Schuurman –
Mats Landmeter – (een 8 voor het vlaggen)
Mayco Schulte 9
Robert van der Wal 8,5
Rapportage: Robert van der Wal
LSC 1890 2 legt jeugdig VKW over de knie voor een pak op de broek
Beklimming ranglijst van het tweede na 3-0 overwinning voorlopig niet ten einde
Door Redmer Bax
SNEEK – Alles valt de laatste weken op zijn plaats voor Schulte en zijn blauwhemden. Na schitterende resultaten tegen achtereenvolgens FVC, Erica, RAPTIM en Alcides werd op een grauwe zondag 29 maart thuis afgerekend met VKW uit Westerbork: 3-0.
Sportpark Leeuwarderweg ademde voetbal deze morgen: Matchday. Het sportpark is een uniek bolwerk voor amateurvoetbal, met een monumentale tribune en natuurlijk de klassieke voetbalkantine, die ditmaal volgepakt was. Deze zondag hadden het tweede, derde, vijfde en de “Old Soldiers” allen dezelfde wekker gezet vanmorgen: niemand vergiste zich in de zomertijd en de koffie was niet aan te slepen. Een blik om je heen vertelde je dat LSC 1890 een thuis voor velen is.
Al gauw snelden de spelers van het tweede zich naar de vaste skybox voor de wedstrijdbespreking. Allen fit, rechtop zittend en met de neuzen naar de trainer… Behalve Full Back Jan Ligthart. Hij was nog in de bestuurskamer op zoek naar zijn juiste vorm voor de wedstrijd.
Het devies van trainer Schulte: “Neem het middenveld net als de laatste paar wedstrijden in handen en speel met verve en passie. Er kunnen belangrijke punten binnengesleept worden.” Duidelijker taal konden de spelers niet krijgen. Winst zou betekenen dat LSC 1890 zich los zou vechten van het degradatiespook waarmee het sinds het begin van het seizoen in strijd was. De opstelling: Boddema, Ligthart, de Vries, van der Zee, Bax, Veeken, van der Wal, Velds, Ydema, Broeders, Dijkstra. De bank was even zo sterk als de basis elf met Schuurman, Bouma, Reinsma en de aan zijn kleine teen geblesseerde Landmeter. Een vervelende – volgens Landmeter niet te onderschatten – blessure die ook Sekou Cissé twee seizoenen bij Feyenoord kostte.
Niets leek de strijdbare LSC’ers van de wijs te brengen. Alhoewel, doelbewaarder Bert Boddema had veel moeite met de reservetenues die zijn medespelers moesten dragen. De reserveshirts waren volgens hem “geen porem”. “Je laat een elftal toch niet in rode soepjurken lopen?! Ik heb een paar van zulke shirts thuis liggen… weet je wat ik daar mee doe?! Ik poets er mijn schoenen mee!” Aldus Bert. Niet geheel toevallig is Boddema erg gepassioneerd over voetbaltenues: Recent is hij met zijn bedrijf shirtsponsor geworden van de jeugdtak van de Italiaanse club AC Como. De ploeg waar Jean-Paul van Gastel ooit voor speelde. Om het elftal en met name Boddema van de shirts af te leiden, begonnen Gelegenheidsvleugelverdediger Bax en Target man Broeders een luchtig gesprek over Italiaanse voetbalploegen. De meest illustere voetbalclubs uit het Italiaanse voetbal passeerden de revue: Viterbese, Foggia, Genoa, Het door faillissement geraakte Parma AC. Pro Vercelli, de eerste ploeg die in 1908 de ‘Scudetto’ binnensleepte, en natuurlijk het wonderlijke verhaal van Castel Di Sangro. Bax merkte op dat oud-Chelsea doelman Carlo Cudicini hier zijn carrière begon en zich in de kijker speelde van de grote clubs. Boddema werd hiermee op scherp gezet, en begon een trivia: “de vader van Cudicini speelde voor AC Milan. Een van de grootste keepers van de jaren ’60. Wie weet wat zijn bijnaam was?!” Toen Boddema de bijnaam “de spin” verklapte, had hij de lachers op zijn hand. Er werd besproken om hem eens met Jorrit Bax aan een tafel neer te zetten, om nu eens eindelijk de Amstel-reclamevraag te beantwoorden: welke wielrenner werd ook wel “de das” genoemd… Afijn, missie geslaagd: Zonder gemok had iedereen inmiddels een rood tricot aan.
De warming up was kort en krachtig en al gauw verzamelden 22 spelers zich rond de middellijn en de scheidsrechter. Deze welgemanierde leidsman moet zich eventjes ernstig verward hebben gevoeld over zijn rol: bij de spelerspassencontrole leek hij eerder op een kastelein die bij de deur van het etablissement van Jeroen Broeders aan de Kleine Kerkstraat in Sneek de identiteitspassen op leeftijd moest controleren. De selectie van VKW oogde bijzonder jong en daarmee werd de gemiddelde spelersleeftijd flink naar beneden gehaald. Dit kwam de heren van der Wal, Boddema, Broeders, Bax en Ydema niet geheel slecht uit, zij mochten zich hierdoor weer even jong voelen.
Met het accent en de intonatie van een Nederlandse Radio-sportverslaggever uit de jaren ’20 wenste de scheidsrechter ons een ‘prettige eerste helft’ toe.
De wens op een prettige eerste helft werd in de eerste fase geen waarheid voor LSC 1890. De ploeg was organisatorisch zoekende om de 4-4-2 opstelling van de Westerborkers aan banden te leggen. Ook moet gezegd dat de harde windstoten, iets waar boksers Dijkstra en Bax overigens weinig last van leken te hebben, het goede veldspel van de Snekers bemoeilijkte. Voor het trouwe publiek moet het er rommelig uit hebben gezien. Echt gevaar kon VKW niet stichten, slechts enkele speldenprikjes door miscommunicatie van de solide achterformatie noopten Boddema tot klusjes. Er moet hier overigens weer een compliment aan de verenigingsgezindheid gemaakt worden: Het volledige eerste elftal had ook zijn uurtje minder slaap ingeleverd om hun schaduwteam aan te moedigen. Gezien de trouwe opkomst dit seizoen wordt er gedacht aan een naambord voor ‘Vak 1’.
De kansen van LSC stichtten meer gevaar. Spits Broeders had wederom een rugzak van een verdediger op zijn schouders maar door de goede voorwaartse passes vanuit middenveld en verdediging kon het spel aan hem worden opgehangen. Na een ietwat zwak afstandsschot van van der Wal en een aantal te diepe steekpasses begon LSC meer te creëeren. Er konden drie goede kansen genoteerd worden: jeroen broeders bestookte als eerste het doel met een verkorte omhaal tegen de verkeerde kant van het zijnet van korte afstand. Even later legde Broeders de bal goed terug naar de punt van de zestien meter waar Bax een scherpe voorzet voor Sjoerd Ydema klaar had. De bal was echter te hoog voor Ydema, die naar verluid wel had geoefend door te praten met lange volleyballers in de VC Sneek kantine de avond tevoren. Dijkstra werd ook gevaarlijk toen hij in stelling werd gebracht in de rechterbinnenzijde van de zestien meter: Ook hij schoot aan de verkeerde kant van de paal. In balbezit liet VKW veelvuldig de gehele linker veldzijde open staan. Of dat nou was om de rechterspeelhelft voor de LSC’ers onspeelbaar te maken, of omdat ze vonden dat Bax hem wel in de handen mocht pakken, zullen we nooit weten. LSC maakte hier te weinig gebruik van. Wat de Snekers goed deden was het vooruit druk zetten, waardoor de keeper steeds in balbezit kwam en steeds zijn schouders ophaalde bij gebrek aan afspeelmogelijkheden. De Vries en van der Zee hadden het van achteruit wederom goed staan. VKW probeerde via een Duitse tactiek het spel te ontregelen en de Snekers te irriteren met herhaaldelijk vragen om kaarten, voor de bal gaan staan bij dode spelmomenten en ander “piepen”. Met name de nummer 7 van de Westerborkers had hier een abonnement op. Spelverdeler van der Wal ging hier zeer volwassen mee om. De thee werd ingeluid bij een 0-0 stand.
“El presidente” Schulte was aan het woord in kleedbox 3. Hij benadrukte dat het niet onaardig ging, maar dat met name het speltempo omhoog moest door vrije trappen snel te nemen, en de tegenstander kapot te spelen. De Sneker formatie werd niet gewijzigd: Wel werd bekend gemaakt dat Veeken en Bax konden gaan tossen om een wisselbeurt.
Met het toewensen van een prettige tweede helft door de scheidsrechter werd het tweede bedrijf ingeluid. De belofte aan Schulte werd meteen ingelost en de Snekers verhoogden het tempo. Wel hadden een aantal spelers moeite met de balbehandeling op het in steeds slechter staat verkerende hoofdveld. Levensgevaarlijk kon LSC niet worden waardoor Mayco en Robert besloten hun eerste troefkaart in te zetten: Bax mocht in de 53e minuut ‘poetsdoek’ nummer 5 uittrekken om plaats te maken voor de vorige week prima acterende Bert Bouma. Veeken werd een plekje teruggeschoven en dezelfde Bouma werd als hangende rechtshalf onder Ydema geposteerd.
Het uitblijven van een Sneker goal zorgde voor gevaar van VKW. De weg leek vrij voor een uitgoal nadat Boddema verkeken leek, echter wist Ligthart de bal van de lijn te tikken. Hij had spreekwoordelijk een engeltje op zijn lat. Dit voorkwam een keerpunt in de wedstrijd.
Een vrije trap op het middenveld werd in minuut 57 snel genomen en bracht Ydema in stelling alleen voor de keeper… Nadat zijn schot de vuisten van de doelman ontmoette faalde Dijkstra niet: 1-0 voor LSC! Het was dat Schulte geen sigaar bij had, anders had hij als Hannibal de quote: “I love it when a plan comes together…” Kunnen plaatsen. De keeper van VKW speelde overigens een goede match. Hij zal een poster van ‘de spin’ boven zijn bed hebben hangen. De Westerborkers legden het bijltje er nu bij neer en de blauwe machine werd van olie voorzien door dit doelpunt. Ook werd er flair getoond toen Broeders het publiek verwende met de “inwaartse Zidane pirouette” rond de middellijn bij gebrek aan afspeelmogelijkheden. Al na een kwartier resulteerde dit in de 2-0 gemaakt door Ivan Velds na een prachtig overstapje van Ydema via een voorzet van Broeders met buitenkant rechts. Kort hierna kon Reinsma de geblesseerde Dijkstra vervangen.
In de 82e minuut verving Mart Schuurman Jan Ligthart. Schulte besloot Broeders te laten staan omdat Jan’s laatste balcontact resulteerde in een ingooi voor VKW. De beslissing bleek een juiste toen Broeders na het verdedigend koppen van Schuurman en een assist van Ydema mocht tekenen voor de 3-0 eindstand in de 84e minuut. De hoofdtrainer legde werkelijk ieder puzzelstukje goed afgelopen zondag. Er moet een compliment gemaakt worden aan de faire kapitein van het tweede die aan het einde van dit seizoen afzwaait en zijn trouwe stuurman Robert van der Wal. Al het gehele seizoen leveren ze “bij goed en slecht weer” een prima prestatie met deze selectie.
Na één minuut blessuretijd werd er drie keer op zijn fluitje geblazen en nog voordat de scheidsrechter deze uit zijn mond kon nemen, stond opmerkelijk genoeg Jeroen Broeders als eerste klaar om hem te feliciteren met zijn uitstekende leiding van de wedstrijd. Opmerkelijk want het verleden van Broeders achtervolgd hem. Hij gaf ooit een “ippon” aan een scheidsrechter in Nieuweschoot. De lach op het gezicht van de blauwhemden werd nog groter toen Boddema zijn volgende eigen bijnaam zelf bedacht: “Boddie heet voortaan Nullie!” Verwijzend naar zijn schone doel van de wedstrijd.
5 wedstrijden, 13 punten. 13 doelpunten, 5 tegen. Bovenaan in periode 3 zonder enkel verliespunt. Van plek 11 naar plek 4: daar werd op geproost na de wedstrijd! Alles wijst er op dat LSC 2 weer een mooi seizoen mag optekenen in de Reserve Hoofdklasse A.