Emmen maakt einde aan ongeslagen status LSC 2
Vv Emmen 2 – LSC 1890 2 Datum: 26 april 2015
Uitslag: 1-0
Bert Boddema: 6.5 : Miscommunicatie met Mats kost een puntje.
Rob Veeken: 7 : Moest aantreden op de rechtsback, kon voetballend weinig brengen maar schakelde zijn man uit.
Jan Ligthart: 7: Idem dito
Marcel de Vries: 7.5: Was lekker bezig
Redmer Bax: 7 : Was verdedigend een beest, voetballend schoot hij de bal wel erg vaak richting het prikkeldraad.
Mats Landmeter: 5.5: Tja..
Ivan Velds: 6.5: Was twee keer dichtbij een doelpunt, maar niet genadeloos genoeg in zijn afronding.
Janco Graafsma: 7: Stond zijn mannetje
Marcus Gorter: 6: Sushi en ‘zeesar salade’ is blijkbaar geen goede bodem voor een wedstrijd.
Sjoerd Ydema: 6.5: Is niet gemaakt voor dit soort knollenvelden.
Gijs Dijkstra: 6.5: Ging er een paar keer goed langs, maar kon geen potten breken.
Rik Reinsma: 7: Viel goed in.
Frank Ligthart: 6.5: Was nog dichtbij de 1-1
Robert van der Wal: 7.5: De regen liep zijn onderbroek in, maar gelukkig kreeg hij zijn vlaggenstok op de goede momenten omhoog.
Rapporteur: Jan Ligthart
EMMEN MAAKT EINDE AAN “WINNING MOOD” LSC 1890 2
Door Redmer Bax
SNEEK – Aan alles komt een einde. Dit moet hoofdtrainer Schulte gedacht hebben na 90 minuten ploegen in de volkstuin van Emmen. Er werd gewerkt, gepoetst en gestreden, maar het slechte speelveld en een lichte overhand van de ploeg van Emmen zorgde ervoor dat LSC de lange reis naar Emmen moest afsluiten zonder met de punten huiswaarts te keren. Al vroeg in de ochtend, om half 9, werd er verzameld op het Sportpark Leeuwarderweg. De selectie leek weinig sporen te vertonen van de feestavond in de Sneker sporthal een avond eerder. Daar hoofdtrainer Schulte geen avondklok had ingesteld, was er even vrees voor opstartproblemen bij de keuzeheren van zondag. Enkele van de spelers waren er namelijk te vinden om de vorige avond de Sneker volleybaldames een hart onder de riem te steken en vervolgens te feliciteren met het landskampioenschap. Niemand raakte gelukkig geblesseerd op de dansvloer. Op de veranda van de voetbalkantine had Bert Boddema de lachers weer op zijn hand. Of in zijn hand, zouden we kunnen zeggen. Nadat assistent coach Robert van der Wal hem een speciale enkelbrace aanbood voor de wedstrijd, besloot de doelman het product eens van een dosis kritiek te voorzien zoals alleen hij dit kan. “Wat heb je je nou laten aansmeren, dan?! Robert echt waar hoor, dit is niks. Hier hoort rubber in te zitten, dit is niks meer dan een stukje stof.” De toon van de ochtend was weer gezet, Boddema is scherp op zijn materiaalkeuze.
Daar de kantine in alle vroegte nog was gesloten, werd er door enkele chauffeurs een pact gesloten om iets te gaan drinken langs de voor de selectie inmiddels zo bekende A37. Voor onze “Rechtsbutu” Gorter gelegenheid om zichzelf met een ontbijtje genoeg te doen, zo dacht hij zelf. Waar de meeste spelers voor een smoothie of sapje leken te gaan, deed hij met grote ijver een greep in de koelschappen van de pompstationsshop, en toverde er een portie sushi, een voorverpakte Ceasar Salad en een bak met roomyoghurt uit. De verbazing op het gelaat van de pompbediende was af te lezen, maar hij was koopman. De grijns op het gezicht van Gorter verraadde op zijn beurt de grote trek. Hij kreeg er ook nog eens een vorkje bij, van het huis. De wedstrijdbespreking in de ruime kleedkamer werd een lesje wiskunde voor de wedstrijd. Ondanks eerdere vermeldingen, werd benadrukt door leider Schulte dat “het tweede” nog niet was veilig gespeeld in de Hoofdklasse A. Om alles in eigen hand te houden eiste hij dan ook scherpte, strijd en minstens een punt uit de wedstrijd. Ook vertelde Schulte voor het bekend maken van de basisopstelling dat hij iedere wedstrijd van te voren in zijn hoofd al drie keer gespeeld heeft, en daar zijn keuzes op baseert. Hoeveel punten hij al had behaald, vertelde hij er niet bij. Er werd begonnen met Boddema “op de kooi”, gevolgd door Veeken, Ligthart, de Vries en Bax achterin, Landmeter, Velds en Graafsma speelden op het middenveld. Gorter en Dijkstra mochten de flanken bestrijken en de aanvalsleider was Ydema. Reinsma en Frank Ligthart begonnen op de wissel. De scheidsrechter liet aftrappen voor de eerste helft. Al snel bleek dat Emmen beter op de veldomstandigheden voorbereid was dan LSC 1890. Hier moet gezegd dat de Emmenaren dan ook al
gauw in het zadel geholpen werden door de LSC’ers. Het duurde slechts tot de derde minuut voor men tegen een achterstand aankeek. Een miscommunicatie tussen Boddema en waterdrager Mats Landmeter leidde tot de 1-0 achterstand. Een vrij uit te verdedigen bal werd door “Matsie” volledig verkeerd geraakt en belandde in de voeten van een van de middenvelders van Emmen. Het bleek vervolgens een koud kunstje om de bal onder het lange lijf van Boddema door te schuiven. Via zijn pens rommelde de bal de goal in. Wat volgde was een enorm geraas vanaf de zijlijn, zelden zagen we Schulte zo tekeer gaan en taal bezigen die in vele Europese lidstaten verboden zal zijn geweest. De basiself wist het voorval echter te nuanceren: Immers, Landmeter serveert aan zijn teamgenoten ook wel eens cadeautjes, van achter de bar van het Sneker Café aan de Kleine Kerkstraat. Er zat voor de blauwhemden niets anders op dan de rug te rechten. Het spelbeeld bleef in de eerste helft echter vrij ongewijzigd. Emmen had meer balbezit en had door betere aannames, passing en meer beweging zonder bal de overhand. Wel moet gezegd dat de Snekers dit beantwoordden met stevige, faire duels en kon het hier en daar een speldenprikje uitdelen. De keeper van de Emmenaren leek wat overmoedig in de eerste helft, zo hadden eerst Ydema en later Graafsma goed gezien. Hun beide lobs vanaf ongeveer 20-25 meter leidden echter enkel tot hoekschoppen in de statistiek. Ook kon Dijkstra de keeper een keer opzoeken vanuit een dribbel, maar tot score kwam hij niet. Bij het rustsignaal keken de blauwhemden dus tegen een achterstand aan. Na de thee werd het veld weer betreden voor de tweede helft. Nog voor LSC in het spel kon komen, keek men tegen een volgende opgave aan. De samengepakte wolken boven het sportpark braken en zorgden voor het verder bemoeilijken van het speelveld. Gedurende de wedstrijd kwamen de blauwhemden echter beter in hun spel. Frank Ligthart werd in het veld gebracht voor de moegestreden Gorter. Dit zorgde voor iets meer ijver en snelheid op de rechterflank. Met het latere ingrengen van Reinsma op de positie voor de verdediging begon LSC ook een antwoord te krijgen op het spel van Emmen via hun kopsterke spits. Het mocht echter niet tot kansen voor de Snekers leiden voorlopig, maar onder anderen de degelijk spelende Veeken, Ligthart, Bax en de Vries zorgden er voor dat men niet tegen een grotere achterstand aankeek. De stress werd de leider van Emmen gedurende de wedstrijd steeds meer teveel. De trainer geneerde zich er niet voor om sommige van zijn spelers in het laatste kwartier volledig met de grond gelijk te maken. Dat de beste man zich niet op de hartafdeling van het Emmer Ziekenhuis hoefde te melden na de wedstrijd, mag een medisch wonder heten. De spaarzame kansen die Emmen in de tweede helft kregen, werden misschien wel hierdoor juist niet benut. De Snekers deden hun best, maar konden geen uitgespeelde kans meer creëren in de laatste fase van de wedstrijd. Na drie laatste fluitsignalen mochten de blauwhemden – of nu modderbruine hemden – zich gaan afspoelen onder de uitstekende douchejes. De straal van de douchekoppen was zo intens dat wanneer je in het midden van de doucheruimte stond, je alsnog werd schoongespoeld. De temperatuur was ook prima. Er moet geconcludeerd worden dat dit voor de spelers van “Het tweede” het hoogtepunt van de voetbalochtend bleek. Na de verliespartij in Emmen hoeft LSC echter niet op de blaren te gaan zitten. Het heeft nog volop uitzicht op het winnen van de derde periode en mag zich dan nu echt “veilig” noemen. Zondag 3 mei staat de Sneker derby op het programma.