De tennisbal van Jaap
Afgelopen zondag stond er wederom een uitwedstrijd op het programma voor de matadoren van het zesde. Met een topfitte selectie werd er afgereisd naar het pittoreske Langweer.
Speler/leider Ilan had van tevoren nog met secretaresse Hillie gebeld of het voetbal doorging. Het eerste wat deze lieftallige dame echter vroeg was of Paul Betten nog bij us spilet. Tja.. wat moet je daar van denken. Heeft Paul ooit met Hillie het pontje genomen? Of heeft hij haar ooit ergens weggesleept? het antwoord moeten we vooralsnog schuldig blijven want Paul was afwezig deze zondag.
De wedstrijd ging in ieder geval door “ It fjild kin in soart ha jer” aldus Hillie. (Soe Hillie ik in soort ha kinne? )
Net als twee weken eerder tegen Joure koos ik voor de auto van de gebroeders Boorsma. Never change a winning habit. Ondanks een paar omleidingen waren we keurig op tijd in Langweer.
Alle ingrediënten aanwezig voor een mooie pot voetbal. Na een motiverende speech van Ilan en Jeroen waren we klaar voor onze topper in de kelderklasse. De schoenen gepoetst, haren in de gel, shirtjes strak en een tennisbal binnen handbereik. Tennisbal? Ja, onze Jaap had om een of andere reden een tennisbal meegenomen. Waarom? Geen idee. Magische krachten had het balletje niet want helaas moest Jaap zich al gauw laten vervangen door JP op de backpositie. Hopelijk snel weer hersteld Jaap!
The Old Soldiers begonnen sterk aan de wedstrijd. Na twee minuten kopte Evert een hoekschop van David fraai binnen bij de eerste paal. Langweer kon geen vuist maken en LSC liet het balletje mooi rond gaan. Tot echt grote kansen bij de blues leidde dit niet, maar Langweer kon hier verder weinig tegenover zetten. Achterin stond het centrum met de 3 gebroeders Boorsma als een huis. Waarbij moet worden opgemerkt dat Gerrit zijn band geruisloos is kwijtgeraakt aan jongere broer Eric. Het tijdelijk verblijf in Zuid Afrika was voor Gerrit echter een soort Lourdes: Zonder te morren schikt hij zich in zijn lot en oogt hij vrolijk en topfit. De band is momenteel voor de oudste Boorsma slechts een stukje stof, terwijl dit in het verleden weleens anders was. Chapeau Gerrit!
Ik viel zelf helaas uit aan het eind van de eerste helft. Een botsing met een tegenstander leidde niet tot een vrije trap, maar wel tot een blessure. Zo op het eerste gezicht valt het mee en ik denk dat ik zeer binnenkort wel weer in actie kom. Met een 0-1 voorsprong werd door ons de kleedkamer opgezocht.
René was een keer verstandig en liet zichzelf vervangen door Senne. Gerrit wilde een vleugje Koolmoes aan zijn spel toevoegen en wilde dolgraag mijn linkerschoen lenen. Geen probleem. Dit was voor Ilan echter het sein om ook mijn broekje, shirt, sokken en scheenbeschermers op te eisen. Koolmoesmania in de kleedkamer. Slechts gekleed in een Calvin Klein onderbroek en een rechtervoetbalschoen wachtte ik angstig af wat er nu ging komen. Gelukkig werd ik saved by the bell en kon de tweede helft beginnen. Opgelucht zocht ik de warme douche op.
Fris en opgewarmd zag ik bij het betreden van het veld dat er inmiddels een 0-2 tussenstand op het bord stond. Naar verluid was het een eigen doelpunt. Het spelbeeld veranderde weinig ten opzichte van de eerste helft. Een goed combinerend LSC was heer en meester tegen een onmachtig Langweer. In de dug-out was het bij vlagen genieten. Niet alleen van het spel maar ook van sommige opmerkingen. Rene vroeg zich bijvoorbeeld luidkeels af met welke speler van Langweer de vrouwelijke blonde grensrechter het zou doen. Toen het antwoord van haar kant uitbleef richte onze Rene zijn peilen op het bedroevende spelniveau van Langweer. “Schande dat we hier naartoe mutte, niks aan zulke wedstrieden, deze lui ken helemaal niks! ” Ridha had ook wel oog voor de blonde vlaggeniste , want terloops vroeg onze Napoleon of zij al haar rijbewijs had. Een rijles zou zo geregeld kunnen worden.
Ook het strakke lange trainingsbroekje van llan, later gedragen door Evert, was een dankbaar onderwerp van gesprek. Het model was zo strak dat je er maar beter niet een stijve in kon krijgen want dan kreeg je hem met geen mogelijkheid meer uit. Anyway, het niveau aan de kant daalde, maar op het veld bleef LSC gewoon goed voetballen. Evert bekroonde zijn wedstrijd met een prima goal na een individuele actie. De eindfase werd rustig uitgevoetbald zodat we na afloop konden constateren dat we koploper zijn.
Speciale dank nog aan onze grensrechter Tonnie a.k.a Maratonnie die eerder weg moest vanwege bowlen maar toch niet af wilde appen. En aan zoon Leon die de instructies van vader Ronald in ons doel keurig opvolgde door tijd te rekken op de momenten dat het even nodig was
Al met al een mooie zondag in Langweer met de Old Soldiers. En de tennisbal? Geen idee, we gaan kijken of hij weer mee mag van Jaap… Misschien is het onze talisman en helpt hij ons om de titel te winnen?
Gert Koolmoes