De man met het vertrouwen
Zondag 7 mei; de dag dat Feyenoord kampioen moest worden, maar hopeloos faalde tegen kleine broer Excelsior. Excelsior won met 3-0. Hetzelfde resultaat boekte LSC 4 tegen Nieuweschoot 3: 3-0 winst. Man in vorm Bart wist uiteraard weer te scoren.
Bart, vleiend genoemd De Dikke Dolberg, is al weken in bloedvorm. Hij voelt het vertrouwen en hij heeft het vertrouwen. Dat betaalt zich uit in doelpunten; veel doelpunten. Het is al weken niet de vraag of Bart gaat scoren, maar hoeveel Bart gaat scoren. Getergd door vorig seizoen (toen de topscorerstitel net aan zijn neus voorbij ging) heeft ‘Jelle B’ de jacht op de individuele onderscheiding ingezet.
Bart stond basis. De spelers die in dienst van hem speelden stonden als volgt op papier: Martin; Martijn, Hans, Marcel, Marno; Chanan, Kasper, Robin, Elton; Rik, en natuurlijk de man met vertrouwen. Wissels waren Erik, Mauro en Ysebaard.
Met Bart voorop in de strijd begon LSC 4 sterk aan de wedstrijd. Het creëerde kans op kans. Door de pressie naar voren kon Nieuweschoot een paar keer met ‘lange halen, snel thuus’ gevaar stichten. Maar dan was daar altijd nog Martin, die als een ware Manuel Neuer/Tim Wiese zijn doelgebied verliet om in te grijpen en aanvallers uit te kappen. Bart zag het allemaal gebeuren.
Het was Robin die na een minuut of 25 een afgemeten voorzet van de sterk spelende Chanan kiezelhard raak kopte. Blijkbaar geen kater voor feut Robson. Een paar minuten later keek niemand verbaasd op toen een blonde spits slim anticipeerde na een communicatiefout in de defensie van Nieuweschoot en de uitkomende doelman soepel passeerde. Bart zette LSC op de belangrijke 2-0 en verlengde bovendien zijn doelpuntenreeks.
De tweede helft ging freewheelend. Nieuweschoot had een paar gevaarlijke uitbraken, maar stuitten telkens op Martin. Ook Ysebaard had nog een heroïsche tackle om een bijna zeker doelpunt te voorkomen. Zo wist LSC 4 voor het eerst dit seizoen de nul te houden. Aan de andere kant van het veld gebeurde gelukkig nog wat meer. De kansenregen hield aan, maar alleen Rik wist nog te scoren. Een voorzet van Chanan(?) verzilverde hij als een echte spits: voor z’n man komen en koelbloedig binnentikken.
Het zelfvertrouwen van Bart had een positief effect op het hele team: keeper Martin kapte aanvallers uit, er werd gestrooid met hakjes, tegenstanders werden in 1 actie drie keer uitgespeeld, Rik gaf een schouderpass, Martijn had een volley in huis met zijn sterke linker, Kasper raakte de lat met zijn zwakke linker: een galavoorstelling met Bart als regisseur en hoofdrolspeler.
Elton, die het 1ste afwees voor het 4de, wilde niet dat de goed fluitende Gerard affloot. En dat wilde niemand eigenlijk. Want het was een genot om naar die man met dat vertrouwen te kijken. Kan Bart zijn reeks doorzetten? Komt dat zien. Zondag 14 mei, 12:30 uur, VWC thuis (in de uitwedstrijd flikte Bart het ook al).