Erik van der Meulen: “Afscheid”
Afscheid
Beste L.S.C. ers, via deze ongewone weg wil ik toch even afscheid nemen nu er op een abrupte manier een einde is gekomen aan mijn periode als trainer van L.S.C. Ik had uiteraard dit graag persoonlijk willen doen, maar het is een rare wereld waarin we momenteel leven. Ik hoop wanneer de omstandigheden dit weer toelaten er een moment komt waarbij we elkaar gewoon weer de hand kunnen schudden.
Ik wil beginnen om iedereen te bedanken voor mijn tijd in Sneek, dan kan ik in ieder geval niemand vergeten, dus iedereen bedankt.
Toch wil ik toch enkele mensen uitlichten waar ik de afgelopen 3 jaar veel mee te maken gehad en zeker enige dankwoorden aan verschuldigd ben.
Om te beginnen wil ik graag Henk en Perry bedanken voor het fijne contact, de onvoorwaardelijke steun en het respect dat ik gehad heb. Ik loop al een redelijke tijd mee in de voetballerij, maar ik kan onder de sceptici bij jullie vertellen dat de club de handen dicht mag knijpen met zulke bestuursleden. Net als de trainer zullen ze vast niet alles goed doen in jullie ogen, maar geloof mij dat ze ongelofelijk veel tijd en positieve energie in deze vereniging stoppen.
Ook mijn beide leiders Ron en Erald, bedankt voor alles. Ronnie voor je humor, je voetbalverstand en voor het goede mens dat je bent. Erald voor het op de hoogte houden van eigenlijk alles wat er in Sneek en omstreken gebeurd. Het regelen van al die dingen die zo vanzelfsprekend lijken. Jullie zijn een mooi en bijzonder duo waar ik met veel plezier mee heb samen gewerkt.
Marcel, bedankt voor het sparren, het opvangen van de trainingen in een voor mij moeilijke periode. Buiten het feit dat je een goede trainer bent ben je ook een goed mens en dat is soms veel belangrijker, zoals de jongens altijd zeggen een “People manager”
Wieger, bedankt voor je eerlijke feedback, je kan met jouw ruzie maken maar nog veel belangrijker je kunt het ook weer goedmaken. Mensen zoals jij geven kleur aan een vereniging en hebben veel trainers zien komen en gaan. Ik weet dan ook zeker dat we elkaar in de toekomst weer tegen gaan komen en dat we het over de belangrijkste bijzaak van het leven kunnen hebben.
Dan mijn selectie, ik ga uiteraard over jullie allemaal een stukje doen als de gelegenheid zich daar weer voor leent. Voor nu wil ik er even twee uitlichten om te bedanken. Allereerst mijn aanvoerder René Cnossen, door de blessure van Benjamin in het eerste jaar aanvoerder geworden van LSC 1. Je bent voor mij een prima aanvoerder geweest, altijd voorop in de strijd goed en makkelijk in de communicatie en eerlijk. Dat lijkt vanzelfsprekend maar dat is het niet, zeker in de voetballerij niet. Uitstekende mentaliteit zowel op de training als in de wedstrijd, zouden mensen een voorbeeld aan kunnen en misschien moeten nemen. Ook in het sociale aspect ben je een echte aanvoerder geweest dus daarvoor dank.
Als tweede Patrick Zijda, de eerste die ik altijd op papier zet als ik een opstelling maak. Altijd op trainen, altijd snot voor de ogen, in de wedstrijd altijd nog een extra zuurstofflesje. Misschien niet de meest gepolijste voetballer, daarom bij sommige mensen misschien weleens discutabel, maar niet voor mij. Als iedereen jouw instelling, mentaliteit en plezier in het voetballen zou hebben dan zou het leven van een trainer een stuk makkelijker worden. Patrick bedankt voor je tomeloze inzet, ik heb je op veel posities gebruikt en nooit geklaagd of gezeurd maar altijd gewoon volle bak in dienst van, een voorbeeld en daarvoor dank.
In het begin van dit relaas zei ik het al, iedereen bedankt want je vergeet altijd mensen, Klaas en Jolanda bedankt voor de fantastische ontvangst bij thuiswedstrijden, Gerrit voor het vlaggen in weer en wind, Annahil voor de hapjes in de kantine, Dick voor je kritische en unieke kijk op voetbal, Casper voor de keeperstraining en je fanatisme. Zo kan ik nog wel even doorgaan dus nogmaals eenieder bedankt.
Het is helaas in mijn periode niet gelukt om naar de 1e klasse te promoveren en dat vind ik oprecht jammer, niet voor mij zelf maar wel voor de club. Ik denk echter wel dat er momenteel een spelersgroep staat, die in staat moet zijn dit op korte termijn te bewerkstelligen. Het zijn niet de makkelijkste jaren voor mij geweest privé en LSC zal de club blijven waarbij ik mijn beste vriend en sparringpartner heb verloren. Het laatste contact dat ik met mijn vader heb gehad was echter wel dat we gewonnen hadden van Frisia, dit heeft nog een laatste knuffel opgeleverd. Je weet dat je als trainer passant bent en dat geeft ook niks, maar ik ben toch in drie jaar tijd een beetje LSC’er geworden en ik zal de club dan ook zeker blijven volgen. Voor nu tot ziens en tot een volgende keer.
Erik van der Meulen